Wawrzyniec Bandura Słupski

Wawrzyniec Bandura Słupski
	; Topór
Data urodzenia	ok. 1540
Data śmierci	ok. 1619

Wawrzyniec Bandura Słupski herbu Topór (ur. ok. 1540, zm. ok. 1619) – sędzia grodzki bydgoski, pretendent do tronu Rzeczypospolitej Obojga Narodów w 1573 roku.

Był synem Marcina Słupskiego i Agnieszki Samostrzelskiej.

W 1573 roku podczas elekcji na Kamionku Piotr Opaliński na wniosek Jana Zamoyskiego (optującego za Piastem) przedstawił jego kandydaturę w miejsce swojej. Wywołało to u zebranej na zgromadzeniu szlachty śmiech i zażenowanie, w związku z czym na Bandurę zagłosowało tylko kilku posłów. Ostatecznie na króla wybrano Henryka Walezego.

Po tym wydarzeniu losy szlachcica są nieznane. Przypuszcza się, że zmarł za panowania Zygmunta III Wazy w drugiej dekadzie XVII wieku. Jego kandydatura do tronu polskiego w 1573 była jedynym przypadkiem w dziejach Rzeczypospolitej, gdy o tron polski ubiegał się zwykły szlachcic.

Poseł na sejm koronacyjny 1576 roku, sejm 1590/1591 roku z województwa poznańskiego i województwa kaliskiego, sejm 1576/1577 roku, sejm 1578 roku z województwa kaliskiego^[1].

Przypisy

↑ Posłowie ziemscy koronni 1493-1600, pod red. Ireny Kaniewskiej, Warszawa 2013, s. 230, 243, 253, 332.

Bibliografia

MarcinM. Spórna MarcinM., PiotrP. Wierzbicki PiotrP., Słownik władców Polski i pretendentów do tronu polskiego, EdytaE. Wygonik-Barzyk (red.), Kraków: „Zielona Sowa”, 2004, ISBN 83-7389-189-7, OCLC 749209770 .

[1] Posłowie ziemscy koronni 1493-1600, pod red. Ireny Kaniewskiej, Warszawa 2013, s. 230, 243, 253, 332.

[1]